Tijdens of na een periode van ziekte – fysiek of mentaal – staat je wereld wellicht wat op z’n kop. Misschien ben je midden in een behandeltraject, of probeer je je leven weer op te pakken nu die fase voorbij is. Je energie is kwetsbaar, je lijf voelt anders, en ook mentaal kost alles meer dan vroeger. Dingen die ooit vanzelfsprekend waren, voelen nu als een opgave. De buitenwereld ziet misschien dat het beter gaat, maar vanbinnen worstel je nog met vermoeidheid, met angst, met vragen die je voorheen nooit had.
Je wilt wel weer aanhaken, weer meedoen, weer vooruit… maar weet niet hoe. En als je eerlijk bent tegen jezelf weet je soms niet eens meer wie je bent in dit alles. Je zoekt houvast, rust en ruimte om in jouw tempo te herstellen – én om te ontdekken wie je nu bent. Herkenbaar?
Het oude vertrouwde past niet meer.
Je probeert de draad weer op te pakken, maar het lukt niet zoals vroeger. Waar je eerst moeiteloos doorging, moet je nu pauzes inlassen. Wat je eerst vanzelf deed, kost nu bakken energie. En het is niet alleen je lichaam dat moe is – het is ook je hoofd, je hart, je vertrouwen.
Je merkt: ik bén niet meer wie ik was. En dat kan ontzettend verwarrend zijn. Wie ben je dan nu, als je lijf niet meer alles kan? Als je grenzen dichterbij liggen? Als je dagen meer rust dan actie vragen?
Herstellen is niet hetzelfde als ‘terug naar hoe het was’.
Dat is misschien wel een van de grootste misverstanden: dat herstellen betekent dat je teruggaat naar je oude zelf. Maar herstel is geen terugkeer – het is een reis vooruit. Naar iets nieuws. Naar een hernieuwde versie van jezelf.
En dat vraagt om zachtheid. Om ruimte. Om tijd. Niet alleen om te rusten, maar ook om te herontdekken: Wat past nog bij mij? Wat wil ik behouden? Wat laat ik achter?
Ruimte voor alles wat je voelt en niet voelt.
Als coach bied ik je graag die ruimte. Niet om je ‘door je rouw heen te duwen’, maar juist om samen stil te mogen staan. Om alles wat zich aandient – verdriet, gemis, boosheid, verwarring, opluchting, schuldgevoel – serieus te nemen.
Want het mág er zijn. Alles mag er zijn. Óók het niet voelen.
En terwijl we daar ruimte voor creëren, komt er langzaam ook weer beweging. Niet omdat het moet, maar omdat je systeem dat vanzelf zoekt. Omdat rouw naast pijn óók een uitnodiging kan zijn om het leven opnieuw te leren kennen – en jouw plek daarin.
Je mag opnieuw beginnen – op jouw manier.
Als coach kan ik je helpen om stil te staan bij deze fase. Niet om je te ‘fixen’, maar om je te begeleiden in de zoektocht naar jouw nieuwe evenwicht. Om te kijken naar wat je nu nodig hebt. Wat jouw lichaam, je hoofd en je hart van je vragen. Om richting te vinden in een wereld die nog steeds doordraait, maar waarin jij je tempo wilt en mag bepalen.
Misschien voelt het alsof je even alles kwijt bent: je energie, je houvast, je identiteit. Maar stap voor stap kun je jezelf opnieuw leren kennen. Niet als de oude jij, maar als wie je nu bent – met alles wat je hebt doorstaan, en alles wat er nog mogelijk is.
Ben jij op zoek naar die hernieuwde verbinding met jezelf?
Wees welkom. Je hoeft het niet alleen te doen.
🤍